Inwokacja niepoprawna.

Wpadłem jej w oko kiedy czytałem pogwałconą gazetę na jednej z linii Paryskiego metra, tuż przed rokiem 1900, kiedy to jeszcze metra w Paryżu nie wybudowano. Potem, ale to już wybiegam znacznie w przód, oglądała moje programy telewizyjne w formie talk-show, które emitowane były popołudniami w roku 1917, naturalnie sporo przed wynalezieniem telewizji. Cóż, mniemać mogę że byliśmy dość nietypową parą, bynajmniej nie z uwagi na to, że robiliśmy rzeczy o których jeszcze nikt nie słyszał. My podawaliśmy się za siebie nawzajem, Ona za mnie, ja za nią. Na pohybel wszystkim dewiantom, nie chodzi tu o sprawy łóżkowe, to był po prostu rodzaj zabawy, naśmiewania się z otoczenia. Nie ingerowaliśmy w siebie wizualnie, ja byłem Klarą a ona Erykiem. Naturalnie przysparzało to wielu problemów, ale nigdy nie przejawialiśmy entuzjazmu do płynięcia z prądem, zresztą Klara nawet nie potrafiła pływać. Pamiętam, że kiedy powiedziała mi o naszym pierwszym dziecku, następnego ranka pobiegłem do szpitala aby wykonać sobie badania określające płeć potomka. Lekarz powiedział mi, że będę miał dziewczynkę co nie wywołało u mnie wielkiej euforii, zawsze chciałem mieć syna. Dlatego nasze pierwsze dziecko nazywa się Thomas.

Często wracam myślami do początków, kiedy pierwszy raz nasz wzrok się skrzyżował. Klara wówczas przypominała mi z wyglądu żydówkę a ja wychowywany w ortodoksyjnej chrześcijańskiej rodzinie, wpajane miałem wartości antysemickie. Zamieszkaliśmy razem bardzo szybko, w zasadzie już pierwszego dnia znajomości gdyż właśnie wtedy zaczęła się nasza gra. Wówczas poinformowałem rodzinę, że będę teraz żydem i musiałem odejść - a raczej to Klara musiała odejść.